Archive for year: 2022

Jesteś tutaj: / / / 2022

Seminarium „Socjologia biograficzna a historia mówiona w Polsce (przegląd dobrosąsiedzkich stosunków)”

/0 Komentarze/w

Za nami trzecie i zarazem ostatnie spotkanie z cyklu „Socjologia biograficzna a historia mówiona w Polsce (przegląd dobrosąsiedzkich stosunków)”. Dwa poprzednie miały miejsce w Warszawie i Łodzi, dzisiejsze – w Centrum Historii Zajezdnia.

Dyskutujący specjaliści: dr hab. Marta Kurkowska-Budzan, dr hab. Dobrochna Kałwa (zdalnie), dr Piotr Filipkowski, dr Marcin Stasiak, dr Marcin Jarząbek i dr Katarzyna Bock-Matuszyk podjęli próbę usystematyzowania wiedzy o wzajemnych relacjach historii mówionej i metody biograficznej. Ma to duże znaczenie, gdyż obie metody nawzajem na siebie wpływają i coraz częściej się przenikają. W trakcie seminarium wskazywano na problemy dotyczące terminologii i definicji stosowanych pojęć. Pojawił się także postulat, aby historia mówiona na stałe weszła do warsztatu badacza historii najnowszej. W tym kontekście przywołany został prof. Tomasz Strzembosz, który już w latach 60. ubiegłego wieku zaczął nagrywać świadków historii.

Zarówno paneliści, jak i uczestnicy seminarium (także biorący w nim udział on-line), postawili wiele ciekawych tez i pytań, które zostały poddane dyskusji bądź będą debatowane w przyszłości. Wystarczy tu wskazać na poruszony problem „prawda historyczna versus wielość prawd” czy zagadnienie znaczenia relacji świadków historii, które przecież nie są jedynymi źródłami wykorzystywanymi w badaniach historycznych.

W trakcie seminarium zaprezentowano najnowszy tom „Wrocławskiego Rocznika Historii Mówionej”.

Ostatnim akordem wydarzenia było oficjalne rozstrzygnięcie II edycji „Konkursu na najlepsze prace licencjacką i magisterską z wykorzystaniem historii mówionej”, organizowanego przez Ośrodek „Pamięć i Przyszłość” oraz Polskie Towarzystwo Historii Mówionej pod patronatem „Wrocławskiego Rocznika Historii Mówionej”.

W II edycji Konkursu na najlepsze prace licencjacką i magisterską z wykorzystaniem historii mówionej nagrodzono trzy osoby za prace licencjackie:

— I miejsce zajęła Zuzanna Newbery za pracę pt. Dzieciństwo w cieniu wojny i powojnia. Wspomnienia odchodzącego pokolenia, napisaną pod kierunkiem dr hab. Magdaleny Lubańskiej na Uniwersytecie Warszawskim;

— II miejsce zajęła Małgorzata Słowikowska za pracę pt. Świat wyrwany z PRL-owskiej bylejakości. Stadnina Koni Liski w drugiej połowie XX wieku, napisaną pod kierunkiem dr. Marcina Jarząbka na Uniwersytecie Jagiellońskim;

— wyróżnienie otrzymał Igor Fedorowicz za pracę pt. Spór o cerkiew. Konflikt lokalnych tożsamości w społeczności leżachowskiej, napisaną pod kierunkiem dr hab. Magdaleny Lubańskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Wszystkim uhonorowanym serdecznie gratulujemy!

Całe wydarzenie było transmitowane na Facebooku: https://www.facebook.com/centrumhistoriizajezdnia/videos/697103321629064 oraz na Youtube: https://youtu.be/LlDHicTJOBk

Zjazd Europejskiej Platformy Pamięci i Sumienia (PEMC)

/0 Komentarze/w

W zeszłym tygodniu, w Pradze, odbył się zjazd Europejskiej Platformy Pamięci i Sumienia (PEMC) oraz międzynarodowa konferencja pt. „Wojny hybrydowe Rosji przeciwko demokratycznemu światu”. Współgospodarzem tych wydarzeń był dyrektor Centrum Historii Zajezdnia Marek Mutor, który od roku przewodniczy PEMC.

Konferencja zgromadziła szefów państw i wybitnych specjalistów z wielu krajów. Głos zabierali m.in. premier Czech Petr Fiala, premier RP Mateusz Morawiecki, prezydent Litwy Gitanas Nauseda, przywódczyni narodowa Białorusinów Swiatłana Cichanouska oraz specjaliści – historycy i obrońcy praw człowieka, m.in. Gary Kasparov, Stephane Courtois, David Satter, Nicolas Cull, Yanina Sokolova.

Dyskutowano przede wszystkim o sposobach wykorzystywania historii w propagandzie oraz w wojnie informacyjnej. Mówcy przedstawili wyraźny związek pomiędzy budowaniem fałszywych narracji historycznych a przygotowaniami do wojny. Wskazywali też na to, że jednym ze źródeł agresji rosyjskiej jest fakt, iż nie rozliczono należycie i nie osądzono komunistycznych sowieckich zbrodni. Wnioski z konferencji posłużą budowaniu nowych propozycji w zakresie europejskiej polityki walki z dezinformacją oraz umacniania wspólnej europejskiej pamięci o przeszłości, zwłaszcza o ofiarach totalitaryzmów.

Konferencji towarzyszyła gala, w trakcie której Marek Mutor i Swiatłana Cichanouska, a także przewodniczący czeskiego Senatu Miloš Vystrčil przekazali Nagrodę PEMC za rok 2021 Stowarzyszeniu Memoriał, rozwiązanemu przez władze rosyjskie pod koniec zeszłego roku. Nagrodę odebrał Boris Belenkin, członek zarządu Memoriału. Pośród zgromadzonych byli przedstawiciele kilkudziesięciu instytucji pamięci z 23 krajów, w tym z Polski: IPN, Muzeum Powstania Warszawskiego, Instytut Pilceckiego, Fundacja Karta i Muzeum Historii Polski.

Cieszymy się, że Centrum Historii Zajezdnia jest członkiem tej wielkiej europejskiej rodziny instytucji pamięci, a wrocławska historia inspiruje wielu ludzi w świecie.

Konkurs na najlepsze prace licencjacką i magisterską z wykorzystaniem historii mówionej – wyniki II edycji

/0 Komentarze/w

Ogłaszamy wyniki konkursu na najlepsze prace licencjacką i magisterską z wykorzystaniem historii mówionej, zorganizowanego przez Ośrodek „Pamięć i Przyszłość” i Polskie Towarzystwo Historii Mówionej pod patronatem „Wrocławskiego Rocznika Historii Mówionej”.

Celem Konkursu było wyłonienie wyróżniających się prac licencjackich i magisterskich, obronionych pomiędzy 1 października 2021 roku a 30 września 2022 roku, których autorzy:

• świadomie zastosowali w swoich badaniach metodę historii mówionej, sięgnęli do relacji świadków historii – zarówno wywołanych samodzielnie na potrzeby pracy, jak i zdeponowanych w kolekcjach archiwalnych,

• dokonali ich głębokiej analizy źródłowej, nie poprzestając na wykorzystaniu cytatów jedynie dla zilustrowania omawianych zagadnień,

• wykazali się znajomością i zrozumieniem literatury naukowej z obszaru historii mówionej.

W tegorocznej edycji konkursu zgłoszonych zostało sześć prac, wszystkie licencjackie.

Kapituła konkursowa w składzie: dr Marcin Jarząbek (przewodniczący), dr Katarzyna Bock-Matuszyk, dr hab. Dobrochna Kałwa, dr hab. Marta Kurkowska-Budzan, Marek Szajda i dr hab. Katarzyna Waniek, podjęła decyzję o przyznaniu:

I nagrody w kategorii praca licencjacka: Zuzannie Newbery za pracę pt. Dzieciństwo w cieniu wojny i powojnia. Wspomnienia odchodzącego pokolenia, napisaną pod kierunkiem dr hab. Magdaleny Lubańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Kapituła zwróciła szczególną uwagę na dużą świadomość metodologiczną autorki, empatyczne podejście do rozmówców i umiejętne łączenie osobistego doświadczenia terenu badawczego z interpretacją uzyskanego w nim materiału. Autorka wykazała się erudycją oraz umiejętnym zastosowaniem kategorii badawczych, wykorzystując do tego literaturę fachową spoza swojej wiodącej dyscypliny naukowej. Dodatkowym atutem pracy jest piękna polszczyzna i staranna redakcja tekstu.

II nagrody w kategorii praca licencjacka: Małgorzacie Słowikowskiej za pracę pt. Świat wyrwany z PRL-owskiej bylejakości. Stadnina Koni Liski w drugiej połowie XX wieku, napisaną pod kierunkiem dr. Marcina Jarząbka na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kapituła doceniła tu w szczególności umiejętne wykorzystanie zarejestrowanych 14 relacji na temat początków, warunków pracy i osiągnięć stadniny koni w Liskach. Cytaty bardzo dobrze ilustrują opisywane zagadnienia, a część z wywiadów została poddana analizie (co nie jest regułą, szczególnie w pracach licencjackich). Na uwagę zasługuje również fakt, że przeprowadzone rozmowy mają pogłębiony charakter, dotykają tematów ważnych dla świadków historii, wychodząc poza opis prozaicznych czynności. Atutem pracy jest także sprawne zastosowanie ilustracji (w liczbie 17), a także dostrzegalna pasja autorki oraz jej wrażliwość badawcza.

Wyróżnienia: Igorowi Fedorowiczowi za pracę pt. Spór o cerkiew. Konflikt lokalnych tożsamości w społeczności leżachowskiej, napisaną pod kierunkiem dr hab. Magdaleny Lubańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Kapituła szczególną uwagę zwróciła na umiejętne przedstawienie lokalnych konfliktów, których tłem jest tożsamość oraz stosunek do dziedzictwa kultury. Również na bibliografię zawierającą liczne pozycje z zakresu antropologii kulturowej i odniesienia do historii mówionej.

Uroczyste wręczenie nagród, połączone z prezentacją przez laureatów zwycięskich prac oraz z dyskusją naukową, odbędzie się 23 listopada 2022 roku w Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu i będzie transmitowane w mediach społecznościowych Organizatorów.

Dialog, który daje pokój

/0 Komentarze/w

Zdanie »Wir vergeben und bitten um Vergebung / Przebaczamy i prosimy o przebaczenie« zmieniło wszystko w relacjach polsko-niemieckich dało szansę na budowanie dialogu – w 57. rocznicę wystosowania orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich pamiętamy o autorze kard. Kominku i jego dziedzictwie.

W uroczystości udział wzięli Arcybiskup Józef Kupny, Zastępczyni Konsula Generalnego Niemiec we Wrocławiu Jana Orlowski, Radni Miejscy – Przewodniczący Sergiusz Kmiecik oraz Bohdan Aniszyczyk, przedstawiciele Obserwatorium Społecznego z prezesem ks. prof. Grzegorzem Sokołowskim, klerycy Metropolitalnego Wyższe Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz pracownicy Centrum Historii Zajezdnia.

Jako pierwszy głos zabrał Metropolita Wrocławski: – Stoimy w miejscu szczególnym miejscu ten pomnik kardynała Kominka przypomina jak ważne jest pojednanie, jak ważny jest pokój. Jaką wartością jest pokój dla wszystkich i dlatego też w tych niespokojnych czasach i teraz, szczególnie kiedy toczy się wojna. Chcemy właśnie o ten pokój na świecie, szczególnie o pokój w Ukrainie się pomodlić.

Profesor Kucharski przedstawił zgromadzonym rys historyczny: W 1965 roku podczas czwartej sesji Soboru Watykańskiego II 20 lat po II wojnie światowej polscy biskupi wystosowali kilkadziesiąt listów zapraszających na milenium chrztu Polski. Wysłano te listy na cały świat. Próbowano zaprosić do tej uroczystości cały świat, ale tylko jeden dokument orędzie do biskupów niemieckich zmienił świat. Ten dokument został napisany w języku niemieckim przez wrocławskiego arcybiskupa Bolesława Kominka. List ten jest bardzo obszerny dokument, ma kilkanaście stron. Przedstawiono w nim 1000 lat relacji polsko-niemieckich. Ale tylko jedno zdanie z tego dokumentu »Wir vergeben und bitten um Vergebung / Przebaczamy i prosimy o przebaczenie« zmieniło wszystko w relacjach polsko-niemieckich dało szansę na budowanie dialogu. Chcemy powiedzieć, że ten dokument to jest element europejskiego dziedzictwa. Podejmujemy zresztą działania, aby zostało to dostrzeżone także poza granicami Polski. Uważamy, że pojednanie polsko-niemieckie, nad którym cały czas trzeba pracować, jest fundamentem dla Zjednoczonej Europy.

Następnie wystąpił ks. prof. Grzegorz Sokołowski, prezes Fundacji Obserwatorium Społeczne, który podczas swojego przemówienia pokreślił jak ważna dla pamięci o historii jest współpraca: – cieszę, że mogę dziś tu być przy tym pomniku. Chciałem podkreślić, że zarówno on jak i trwanie pamięci o kardynale Kominku jest wynikiem współpracy i władz kościelnych i władz samorządowych miasta Wrocławia. Dzięki zaangażowaniu księdza Arcybiskupa, dzięki zaangażowaniu władz miejskich pamięć trwa, rozwija się i podejmowane są różnego rodzaju inicjatywy. Ten pomnik jest wyrazistym znakiem tej współpracy i zaangażowania władz kościelnych i władz samorządowych. Dzięki tej współpracy kard. Kominek, dalej jest znany a pamięć o nim i jego dziele nie przemija. Profesor Wojciech Kucharski przed chwilą mówił o pojednaniu. To zadanie wzięło się z realizacji soborowej idei dialogu. Kominek był bardzo mocno zaangażowany w sobór watykański II, choć nie uczestniczył we wszystkich sesjach soborowych, żył tym soborem i jednym z haseł soborowy był dialog i myślę, że też Kominek zachęca nas do dialogu. Dzisiaj stojąc tutaj przy jego pomniku, składając kwiaty, modląc się też módlmy się o ten dialog na różnych płaszczyznach i w naszych rodzinach i w społeczności polskiej i międzynarodowej. Bo ten dialog jest potrzebny i on prowadzi do pokoju. Tego uczy nas Kardynał Kominek – podsumował ks. prof. Sokołowski.

Głos zabrała także Jana Orlowski, zastępczyni Konsula Generalnego Niemiec we Wrocławiu, która podkreśliła, że jest ważny dla niej moment, że może – stać tu przed pomnikiem człowieka, który miał tyle odwagi, że wyciągnął rękę do wrogów. Do ludzi, którzy zniszczyli Polskę przez II światową wojną.- W dalszej części wypowiedzi podobnie jak przedmówcy podkreślała rolę dialogu – trzeba rozmawiać w naszych rodzinach i między naszymi krajami. Trzeba rozmawiać między politykami.

Na koniec zgromadzenie oddali hołd kardynałowi składając kwiaty. Była też okazja do zrobienia pamiątkowej fotografii.

Weekend Niepodległości za Nami!

/0 Komentarze/w

Świętowanie rozpoczęliśmy Radosną Paradą Niepodległości o godzinie 10:00. Ponad 300 artystów, zespołów mażoretek, chorągwiarzy i orkiestr wyruszyło z pl. Wolności w kierunku Centrum Historii Zajezdnia. Powracająca po 2 latach parada przyciągnęła aż 5 tysięcy wrocławian oraz 900 uczniów, którzy brali udział w konkursie na korowody szkolne! Po dotarciu na ul. Grabiszyńską rozpoczęło się świętowanie na całego: pokazy artystyczne, warsztaty, zwiedzanie dwóch wystaw oraz zlot zabytkowych samochodów. Całość w rodzinnej i ciepłej atmosferze.

Weekend Niepodległości, jak sama nazwa wskazywała, to również atrakcje w sobotę i niedzielę. Na młodych czytelników czekało spotkanie autorskie z Elizą Piotrowską dotyczące książki dla dzieci „Ciocia Jadzia w PRL-u”. Nie zapominając o kulturze bez barier o godzinie 14.00 odbyło się zwiedzanie z przewodnikiem Polskiego Języka Migowego, na które miejsca rozeszły się błyskawicznie. Niedziela kończąca świętowanie okazała się bardzo kreatywna. Rozpoczęliśmy Bajkowymi Porankami by płynnie przejść do warsztatu z haftowania kwiatów czy robienia ramek z chrobotka, te aktywności zaplanowane w Centrum Historii Zajezdnia pozwoliły uaktywnić się artystycznym duszom.

Przez trzy dni odwiedziło nas ponad 4200 osób, rozdaliśmy 4 tysiące flag narodowych i wiatraczków oraz wymieniliśmy miliony uśmiechów.
Weekend Niepodległości to nie tylko liczby ale przede wszystkim ludzie, którzy wspólnie w radosny i pozytywny sposób świętowali ten wyjątkowy dzień!

ES

Wernisaż „Powodzi 97” – nowej multimedialnej sekcji na wystawie głównej

/0 Komentarze/w

W piątkowy wieczór 28 października 2022 roku wernisażem otworzyliśmy multimedialną sekcję „Powódź 97”, która jest częścią naszej wystawy głównej „Wrocław 1945 i potem”. Otwierając ją dr Marek Mutor, dyrektor Centrum Historii Zajezdnia, wskazał na przełomowe znaczenie kataklizmu z lata 1997 roku w życiu wrocławian.

Powódź – mimo że była wielkim żywiołem – wyzwoliła w nas samych wielkie pokłady solidarności, powiedział na wernisażu dr Marek Mutor, dyrektor Centrum Historii Zajezdnia.

O historii powodzi odrzańskich opowiedział dr hab. Wojciech Kucharski, zastępca dyrektora ds. naukowych Centrum Historii Zajezdnia, zaznaczając, iż historycy, hydrolodzy czy geografowie nie lubią pojęcia „Powódź tysiąclecia”, ponieważ nie wiemy, co działo się przed 1810 rokiem. A dopiero wtedy zaczęto mierzyć stany wody na Odrze. Trudno więc powiedzieć czy to była największa powódź w historii. Od 1810 roku mamy odnotowanych około 40 sytuacji powodziowych, w tym trzy niezwykle katastrofalne:

– w 1813 roku, gdy żywioł zatrzymał wojska napoleońskie,

– w 1854 roku, gdy stany na Odrze wyniosły ponad 7,5 m, a zalanych zostało ok. 1600 km kw. terenów na Dolnym Śląsku,

– w 1903 roku, gdy poziom wody w Odrze przewyższył ten z 1854 r.

W okresie międzywojennym mamy odnotowane jeszcze 7 powodzi, a do 1997 roku – jeszcze 10. Ale pamięć o nich w naszym mieście nie przetrwała. Dopiero powódź z 1997 roku wryła się w historię Wrocławia.

Powódź z 1997 roku jest niezwykle ważna z punktu widzenia budowy tożsamości Wrocławia, ponieważ wielu z nas zrezygnowało wtedy ze swoich planów, aby zatroszczyć się o miasto. I tak naprawdę o tym jest ta wystawa – o wrocławianach. Pokazuje, co ta powódź zrobiła z nami, z mieszkańcami Wrocławia i regionu, powiedział dr hab. Wojciech Kucharski.

I do takiej opowieści Was zapraszamy.

Fot. Michał Nowak

Powódź 97 – nowa część wystawy głównej w Centrum Historii Zajezdnia

/0 Komentarze/w

Z myślą o naszych Gościach wciąż zmieniamy wystawę główną – tworzymy nowe sekcje oraz ulepszamy te wcześniejsze. Dlatego już w piątek 28 października 2022 roku otworzymy w Centrum Historii Zajezdnia wystawę „Powódź 97” poświęconą kataklizmowi z lata 1997 roku. W tej multimedialnej opowieści nie skupiamy się na chronologii wydarzeń, ale przedstawiamy powódź z perspektywy konkretnych i charakterystycznych dla Wrocławia miejsc. Zobaczymy więc Poltegor, gdzie mieściła się siedziba TeDe, Dworzec Główny PKP, Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji we Wrocławiu, Uniwersytet Wrocławski, ZOO, osiedle Kozanów czy wały odrzańskie w podwrocławskich Łanach.

Każde z tych miejsc pokazuje pamiętne lipcowe dni z 1997 roku w trochę innym świetle. A wydarzenia w Łanach mogą stać się doskonałym punktem wyjścia dla rozważań etycznych i dyskusji o poświęcaniu jednego dobra dla ratowania innego.

Zastosowanie nowoczesnych technologii umożliwia odwiedzającym samodzielne włączanie pełnych emocji oryginalnych filmów i zdjęć sprzed 25 lat ukazujących walkę wrocławian z wielką wodą w tych kilku charakterystycznych miejscach stolicy Dolnego Śląska.

Wernisaż wystawy odbędzie się w 28 października 2022 roku, a już od soboty 29 października zapraszamy wszystkich na „Powódź 97” do Centrum Historii Zajezdnia przy ul. Grabiszyńskiej 184. Stańcie sami oko w oko z żywiołem!

fot. J.M.K. Kokot / wikimedia commons CC-BY-SA 3.0

Wernisaż wystawy „Odra most. Odra granica”

/0 Komentarze/w

Z okazji 25-tej rocznicy powodzi we Wrocławiu, która miała miejsce w lipcu 1997 roku, Centrum Historii Zajezdnia przygotowało wyjątkową wystawę czasową „Odra most, Odra granica”. Podczas dzisiejszego wernisażu gościliśmy jednego z autorów wystawy – dr Dariusza Przybytka, który przygotował na tę okazję specjalne, autorskie oprowadzanie. Całość o godzinie 18:00 otworzył dr Marek Mutor – Dyrektor Centrum Historii Zajezdnia.

– Rzadko zdarza się Instytucji zrobić taką wystawę. Mówimy, że mamy tutaj dwa pojęcia: Odra most, Odra granica ale poza tymi dwoma słowami tą wystawę można opisać innymi słowami, oryginał i unikat. Prawie każdy z obiektów który będziemy pokazywać może być tak zdefiniowany. Chociażby z tego względu warto tę wystawę zobaczyć.- powiedział dr hab. Wojciech Kucharski – kurator wystawy.

Unikatowa wystawa eksponuje ważne traktaty i mapy oraz po raz pierwszy zbiera je w jednym miejscu. Te istne dzieła sztuki ukazują Odrę nie tylko jako zabójczy żywioł, ale przede wszystkim rzekę o dużym znaczeniu gospodarczym i politycznym dla historii oraz kultury naszej części Europy. Całość dopełniona nowoczesną instalacją i oprawą świetlną skłania widza do głębokiej refleksji.

– Urzekła mnie ta koncepcja: Odra granica. Odra most. Czas pandemii to moment w którym dość szybko sobie uświadomiliśmy jak bardzo rzeka, jak bardzo te mosty na naszej zachodniej granicy przestały nas dzielić, a jak mocno nas łączą. – powiedział Krzysztof Bramorski – Konsul Honorowy Wielkiego Księstwa Luksemburga.

Na wystawie, którą można zwiedzać do 11 grudnia 2022 roku prezentowany jest m. in.: Układ z Schengen, traktat i układy graniczne dotyczące linii na Odrze i Nysie, najstarsza mapa Śląska oraz przebieg Odry na mapie Ptolemeusza. Ekspozycja, przygotowana przez Centrum Historii Zajezdnia, zebrała te unikatowe zabytki z ponad 8 różnych Instytucji, Muzeów i Uniwersytetów aby opowiedzieć historię Odry.

Wystawa dostępna sześć dni w tygodniu (od wtorku do niedzieli). Bilety w cenie 15 zł – normalny, 10 zł – ulgowy do nabycia w kasie Centrum Historii Zajezdnia.

Socjologia biograficzna a historia mówiona w Polsce (przegląd dobrosąsiedzkich stosunków)

/0 Komentarze/w

Historia mówiona i socjologiczne badania biograficzne blisko sąsiadują ze sobą. W polskim kontekście to sąsiedztwo jest szczególnie intensywne – można wręcz mówić o przecinaniu się, a nawet częściowym nakładaniu się obu tych podejść i praktyk badawczych. Badacze historii mówionej korzystają chętnie z teoretycznego i metodologicznego zaplecza socjologii biograficznej. Socjologowie są aktywni w projektach badawczych i dokumentacyjnych historii mówionej.
Ta intensywna współpraca nie unieważnia jednak istotnych pytań o podobieństwa i różnice między tymi – wewnętrznie zresztą niejednorodnymi – sposobami zapisywania, analizowania i interpretowania indywidualnych i zbiorowych doświadczeń naszych rozmówców, osób z którymi prowadzimy wywiady, świadków historii.

Uznaliśmy, że nadszedł dobry czas, by w gronie praktyków i teoretyków socjologicznych badań biograficznych oraz historii mówionej, zaktualizować i ponownie przedyskutować niektóre z tych pytań. Uporządkowaliśmy je roboczo w trzy grupy, wybierając kategorię doświadczenia (biograficznego, społecznego, historycznego – ale także badawczego), jako kluczową dla obu podejść, choć niekoniecznie tak samo definiowaną.

Zapraszamy do rozmowy o praktyce i teorii naszych międzydyscyplinarnych działań.

10 listopada 2022, godz. 12:00 | Łódź

16 listopada 2022, godz. 12:00 | Warszawa

23 listopada 2022, godz. 12:00 | Wrocław

Program:

Panel I | Łódź | 10 listopada 2022

Socjologia biograficzna
Teoria – metoda – praktyka
Co się dzieje (naprawdę) między spotkaniem z człowiekiem a tekstem naukowym?

– dr hab. Adam Mrozowicki, prof. UWr
– dr Jerzy Stachowiak
– dr hab. Katarzyna Waniek
– dr hab. Agnieszka Golczyńska-Grondas
– dr hab. Mariusz Granosik, prof. UŁ

Panel II | Warszawa | 16 listopada 2022

Kategoria doświadczenia w socjologii i historii (mówionej)
O czym opowiada socjologia biograficzna, o czym historia mówiona?

– prof. dr hab. Kaja Kaźmierska
– dr Jakub Gałęziowski
– dr Andrzej Czyżewski
– dr hab. Joanna Wawrzyniak, prof. UW
– dr Anna Wylegała
– dr Dominik Czapigo
– dr Danuta Życzyńska-Ciołek

Panel III | Wrocław | 23 listopada 2022

Historia mówiona
Praktyka – metoda – teoria
Jaką przeszłość re/konstruuje historia mówiona i po co?

– dr hab. Marta Kurkowska-Budzan, prof. UJ
– dr hab. Dobrochna Kałwa
– dr Piotr Filipkowski
– dr Marcin Stasiak
– dr Marcin Jarząbek
– dr Katarzyna Bock-Matuszyk

Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc, prosimy o rejestrację. O udziale w seminariach będzie decydowała kolejność zgłoszeń.

Udział jest bezpłatny.

Formularz zgłoszeniowy: https://formularz.zajezdnia.org

Wyniki X edycji konkursu „Namaluj mi historię”

/0 Komentarze/w

Kolejna edycja konkursu „Namaluj mi historię” już za nami! Otrzymaliśmy wiele wspaniałych zgłoszeń, które można było nadsyłać do 31 lipca. Choć wybór lauratów nie był łatwy, prezentujemy najlepsze otrzymane prace.

W kategorii przedszkolaki:

I miejsce – praca pt. „Płynąc po oceanie chmur” (Gaja Górecka, 5 lat)

Obraz przedstawia rodzinę płynącą statkiem wśród chmur. Chmury zbudowane są z wody. Technika wykonania: farby na szkle.
Obraz przedstawia rodzinę płynącą statkiem wśród chmur. Chmury zbudowane są z wody. Technika wykonania: farby na szkle.

II miejsce – praca pt. „Wakacyjna wyprawa” (Oliwia Sosnowska, 6 lat)

W czasie wakacji wybrałam się z dziadkiem na ryby. Dziadek nauczył mnie zarzucać wędkę i zdecydować, kiedy ją wyciągnąć. Super mi szło, niestety ryba była bardzo sprytna i machając ogonem odpłynęła. Było mi smutno, ale nagle zobaczyłam wyspę…

III miejsce – praca pt. „Bitwa morska” (Tytus Górecki, 4 lata)

Obraz przedstawia łódź wikingów w czasie bitwy. Technika wykonania: farba na szkle.Podpis

W kategorii klas 1-3:

I miejsce – praca pt. „Rybi welon” (Adam Tomaszewski, 9 lat)

Pośród rafy koralowej łódź podwodna pochwyciła w sieć pana rekina o imieniu Jurek. Łódź podwodna nazywa się Nemo. Podpis

II miejsce – praca pt. „Woda to życie” (Hanna Lewandowska, 8 lat)

Bez wody nie ma życia. Sercem każdej społeczności jest woda: wielka jak morze albo mała jak źródełko. Wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa. Podpis

III miejsce – praca pt. „Kwiaty w wazonie” (Małgorzata Kuśnierz, 9 lat)

Woda daje życie roślinom i zwierzętom. Podlewa kwiaty wodą z konewki. Kwiaty pobierają tę wodę z gleby. Podpis

W kategorii klas 4-8:

I miejsce – praca pt. „Woda to życie” (Justyna Turowska, 14 lat)

Praca przedstawia wodny świat z dwóch perspektyw: woda czysta, w której jest pięknie i kolorowo oraz woda zanieczyszczona, w której organizmy nie mogą przeżyć. Pokazuje to, że musimy dbać o wodne środowisko. Podpis

II miejsce – praca pt. „Z nurtem” (Mieszko Szałek, 12 lat)

Byłem kiedyś nad morzem w ciepłych krajach. Widziałem rafę koralową, a w niej mnóstwo ryb. Podpis

III miejsce – praca pt. „Jeziorko w Łagowie” (Hanna Mincer, 12 lat)

Praca przedstawia jeziorko w Łagowie i jego okolicę. Wokół jeziorka jest dróżka kamienista. W oddali są pagórki, a na nich rosną drzewa. Widać także zachód słońca i kolorowe niebo. Podpis

Komisja Konkursowa zdecydowała, że wyróżnienie otrzymają prace:

„Na basenie” (Hanna Skrajnowska, 9 lat)

Woda kojarzy mi się z basenem. Lubię spędzać czas na pływalni i uczyć się pływać. Uwielbiam, jak otacza mnie woda, która unosi mnie na powierzchni. Bycie w wodzie to wielka frajda! Podpis

„Talassobofia” (Antoni Winiarski, 11 lat)

Strach przed dużą ilością wody i tym, co może się w niej czaić. Potwory i dziwne stwory.Podpis

Ogromne gratulacje dla wszystkich laureatów! Wasze artystyczne talenty zrobiły na nas niemałe wrażenie. Z opiekunami zwycięzców skontaktujemy się drogą mailową.

Linki

Ośrodek „Pamięć i Przyszłość”

Organy prowadzące

MKiDN
wroclaw.pl
© Centrum Historii Zajezdnia 2023 All right reserved.